BŁĘDNIK ONLINE, Mitologia słowiańska

2015-07-05 08:30

Przekabacam się na Kabaty. To znaczy (od kiedy przeprowadziłem się na Mokotów) często jeżdżę rowerem w poprzek i dookoła Lasku Kabackiego. Najbardziej lubię rozległą polanę o nazwie Polana, obsianą żytem, owsem, kartoflami i kapustą. Wczoraj siedziałem na skraju Lasku i patrzyłem, jak gorący wiatr podnosi z kartofliska tumany pyłu i lejkowato nimi kręci. Przypomniała mi się demoniczna Przypołudnica, zwana też „rżaną babą”, która wpisałem kiedyś do jednego ze swych wierszy. Wiersz nosi tytuł „Mitologia słowiańska”. Przypołudnicę wyobrażano sobie owiniętą w płachty pyłu, podnoszone przez wiatr na polu. (W wierszu można znaleźć jeszcze inne demony, ale co one znaczą, powie wam już wujek Google.)

Maciej Cisło

MITOLOGIA SŁOWIAŃSKA

We wsi – piły tarczowe.

W polu śmierć klepie kosę.

Przypołudnica w białej płachcie

wiruje nad zagonem.

Zielone, ślepe liście wierzb:

Bo i na cóż drzewom wzrok,

skoro nie podróżują?

Planety chmur;

bożęta dmą w słomki i nijaczeje

bóg Nija, wstępując w powietrze.

A na czubku Drzewa Świata

siedzi ptaszyna ognista – Żmij,

który strzeże wnijścia do raju.

Dodaj link do:
Tweet

drukuj

« powrót