nowości 2025

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PISMO SZYBKIE, Pergamonia. Marionetki

2017-02-06 11:36

Myślą, że dostali się na dno przepaści, gdzie wyrzucane są stare zabawki, plastikowe lalki, przepaść może być też nieuleczalną chorobą albo czymś równie strasznym, mówią, że świat plastikowych lalek jest martwy i że wszystko, co tu się dzieje, to zwykła gra marionetek.

Największym zmartwieniem marionetek jest to, czy są prawdziwe.

W Pergamonii wszyscy porozumiewają się za pomocą ledwie zaznaczonych gestów, na przykład przechyłu głowy, do połowy podniesionej ręki lub lekko zaznaczonej miny, mowa ciała jest tu wspaniale rozwinięta, figury, twarze, gesty.

Pergamończycy komunikują się także za pomocą słów, mówią dużo, ale im więcej mówią, tym bardziej narzekają na brak porozumienia.

© Marta Zelwan