nowości 2025

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PISMO SZYBKIE, Pergamonia. Ślady ludzkich stóp

2017-01-22 11:29

Słowa księgi pergamońskiej, tak jak wszystkich ksiąg, są całkiem inne w czytaniu niż w pisaniu i sporo jest niezależnych światów.

Mogło zdarzyć się zupełnie inaczej, ale zdarzyło się tak, że Pergamończycy stworzyli małą gromadkę usiłującą dokądś dotrzeć.

Chcą iść do ziemi obiecanej, ziemia ta ma swoje wnętrze i fantazję, i głęboką trawę.

W trawie widać ślady ludzkich stóp.

Jest to piękne zdanie, tym bardziej, że wyrosło na łące wiecznego istnienia, gdzie dawno temu pojawiał się wielki człowiek imieniem Abraham, który powiedział raz głosem wilka, aby iść dalej.

Sztandar na drogę zrobiono szybkim cięciem z kawałka białej sukni jednej z kobiet.

© Marta Zelwan