nowości 2025

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PISMO SZYBKIE, Sześć tomów o ruchach kur na podwórzu

2016-04-11 20:06

Korzystam z tego, że zagłada internetu, zapowiadana przez sen z 4 kwietnia, jeszcze nie nastąpiła i zapisuję rzecz ważną o Nathanielu Hawthornie.

Popadł w zupełne odosobnienie na dwanaście lat, zdarzyło mu się to niechcący, był w tym czasie zajęty pisaniem opowiadań fantastycznych. Pisał też dziennik, który po jego śmierci różni wielcy piszący tego świata oglądali z zażenowaniem.

Borges pisze o nim i ma swoją hipotezę. Hawthorne zapisał tysiące trywialnych wrażeń, drobnych konkretnych spostrzeżeń (ruchy jakiejś kury, cień gałęzi na ścianie), składających sie na sześć tomów; ta niewytłumaczalna obfitość wprawia w przerażenie wszystkich jego biografów. "Wyglądają na przyjemne i niepotrzebne listy - notuje z zakłopotaniem Henry James - które pisałby do samego siebie człowiek odczuwający obawę, że mogą one zostać otwarte na poczcie, i który postanowił nie powiedzieć niczego zobowiązującego." [Borges – „Dalsze dociekania”].

Wydaje mi się, że rozumiem.

Borges: Ja uważam, że Nathaniel Hawthorne zapisywał, z biegiem lat, te trywialności, aby udowodnić sobie, że on sam jest realny, aby uwolnić się w jakiś sposób od wrażenia nierealności, widmowości, które zwykło go nawiedzać.

Moja wersja jest taka, że to nie Hawthorne był nawiedzony przez nierealność, tylko tzw. rzeczywistość była i jest w ten sposób nawiedzana. Hawthorne był narzędziem. Piórem opisującym ruchy kur na podwórzu i cienie gałęzi. Próbował zauważyć rzeczywistość w jej drobnych, konkretnych szczegółach. W dalszym ciągu dziennika zanotował, że zaczyna rozumieć siebie i sens swego odosobnienia. Napisał: Gdybym dawniej zdołał uciec [ze swego pokoju, w którym żył i tworzył] teraz byłbym twardy i szorstki, i miałbym serce pokryte ziemskim prochem (...).

Potrzebuję czytania o niewymyślonym. Sny są niewymyślone. Ruchy kur na podwórzu i gałęzie dzisiaj znowu czarne, czarna wiosna jest. Hawthorne nie miał twardego serca pokrytego ziemskim prochem.

kwiecień 2012

© Marta Zelwan