nowości 2025

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Zagórski Wacław

2019-10-06 15:45

ZAGÓRSKI WACŁAW (1909-1982). Przyplątała się do mnie „pleśń zwątpienia”. Otóż „pleśń zwątpienia” wypatrzyłem w poezji Irmy Zembrzuskiej, wynotowałem ją dla siebie, a następnie pozwoliłem się jej usidlić. Choć o wiele bardziej podoba mi się polszczyzna Wacława Zagórskiego („musiał być w dryzg pijany”), ciekaw jestem, czy Jerzy Zagórski, brat Wacława, posługiwał się owym dryzgiem. Ja bym się posługiwał. Z całą pewnością.

[2 VIII 2019]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki