Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
23.08.18 Motherwell, Wishaw, Glasgow
Jesteśmy z Dorotą u naszej Ani w trzydziestotysięcznym Motherwell, ośrodku znanym z produkcji stali, ale tutejsze hutnictwo już dawno upadło. To spokojne miasto położone na południe od Glasgow, o niskiej zabudowie, z domkami mającymi małe na ogół okna bez żadnych zasłon. Nasz wczorajszy lot na trasie Modlin – Glasgow był śmiertelnie nudny, najważniejsze jednak, że nie spadliśmy.
Najpierw jedziemy do sąsiedniego, również trzydziestotysięcznego Wishaw, bo Ania ma zarezerwowaną tu wizytę w przychodni. Przyjmuje ją pielęgniarka, nie ma jednak mowy o żadnym skierowaniu do specjalisty. Ania dostaje receptę, z którą idzie do apteki. Wszystkie leki są tu darmowe, a w aptece wystawiono dodatkowo do sprzedaży torebki, kosmetyki oraz inne niezwiązane z medycyną rzeczy. Dziwne to wszystko.
Jedziemy do Glasgow. W centrum największego miasta Szkocji przewija się wielonarodowy tłum ludzi, w którym z trudem doszukujemy się szkockich akcentów. Ale one są, dochodzą do nas bowiem rozmowy w języku będącym mieszanką szkockiego i angielskiego, o charakterystycznym akcencie i artykulacji głosek. No i wkrótce przechodzimy obok sklepu z tartanem, czyli kraciastą tkaniną z owczej wełny, mijamy też sklepiki z regionalnymi pamiątkami. Sporo tu zabytków i ciekawych obiektów, lecz wszystko to tworzy nieco bezkształtny miszmasz. Budynki są solidne, ale jeden nie pasuje do drugiego. Mam nadzieję, że w kolejnych dniach, w miarę poznawania, przekonam się do Glasgow.
Jest pora obiadu, wchodzimy więc do Cafe Gandolfi i zamawiamy szkocki przysmak haggis, neeps & tatties. Haggis to smakowicie przyprawiony pudding z owczych podrobów (serce, wątroba, płuca), zmieszany z cebulą, płatkami owsianymi, pieprzem i solą, podawany z purée z brukwi i ziemniaków. Trochę to przypomina naszą rodzimą kaszankę. Przepyszne!
Trudno nam się przyzwyczaić do lewostronnego ruchu na drogach, stale mylimy kierunki. Na szczęście poruszamy się autobusami i nie musimy sami manewrować po ulicach. Przekonujemy się też, że pogoda jest tu zmienna i może się w ciągu kilku minut diametralnie obrócić. Mieliśmy więc dziś deszcz, wiatr i słońce zza chmur. Temperatura niezmiennie wynosi kilkanaście stopni (podczas gdy w Polsce panuje gorąco), a powietrze jest ostre.
© Marek Czuku